ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

1912 Ο ζωγράφος Γιάννης Σπυρόπουλος γεννήθηκε στην Πύλο της Μεσσηνίας στις 12 Μαρτίου. Γονείς του ήταν ο Γεώργιος Σπυρόπουλος και η Φιγαλεία Νικολοπούλου. Δεν γνώρισε τον πατέρα του, ο οποίος είχε μεταναστεύσει στην Αμερική.
1913 Με τη μητέρα του εγκαταστάθηκε στο Διακοφτό όπου έζησε, κοντά στην οικογένειά της, τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια.
1924 Πεθαίνει η μητέρα του Φιγαλεία και ο μικρός Σπυρόπουλος μένει υπό την φροντίδα και προστασία της οικογένειας της μητέρας του.
1930-36 Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με καθηγητές τον Ουμβέρτο Αργυρό, τον Σπυρίδωνα Βικάτο και τον Επαμεινώνδα Θωμόπουλο.
1937 Εκπληρώνει τη στρατιωτική του θητεία.
1938 Ο Σπυρόπουλος κερδίζει το Α΄ Βραβείο του Διαγωνισμού της Ακαδημίας Αθηνών (κληροδότημα Ουρανίας Κωνσταντινίδου) για τις υποτροφίες καλλιτεχνών Ευρώπης (3 χρόνια σπουδών). Φεύγει για το Παρίσι, όπου συνεχίζει τις σπουδές του στην Ecole Superieure des Beaux Arts με δάσκαλο τον Charles Guerin και στις ελεύθερες Ακαδημίες Colarossi και Julian.
1938-50 Περίοδος Ακαδημαϊκής ζωγραφικής του Σπυρόπουλου.
1940 Με την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου διακόπτει τις σπουδές του και επιστρέφει στην Ελλάδα.
1940-48 Μένει στον ξενώνα Μπαρμπαλιά στα Εξάρχεια. Το σπίτι του της οδού Σαρανταπόρου 11, είναι δεσμευμένο εξ αιτία του ενοικιοστασίου.
1946 Γίνεται μέλος της Ελληνογαλλικής Ένωσης Νέων. Προσλαμβάνεται στον Οργανισμό Εργατικής εστίας, ως καλλιτεχνικός προϊστάμενος, υπεύθυνος για την οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων σε διάφορα εργατικά κέντρα.
1948 Πανελλήνια Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης. Έχει σαν μαθητευόμενο κοντά του τον νεαρό τότε ζωγράφο Νίκο Κεσσανλή. Εγκαθίσταται στο σπίτι της οδού Σαρανταπόρου 11.
1950 Πραγματοποιεί την πρώτη ατομική του Έκθεση. Παρνασσός, Αθήνα (με 62 έργα).
1950-52 Περίοδος όπου είναι εμφανείς διάφορες γαλλικές επιδράσεις και οι διδαχές του Cezanne.
1951-55 Στη ζωγραφική του παρατηρείται το πέρασμα στην αφαίρεση της φόρμας – Μαύρα περιγράμματα.
1952 Το Σεπτέμβριο γνώρισε τη σύντροφο της ζωής του, Ζωή Μαργαρίτη, την μετέπειτα σύζυγό του. Συμμετέχει στην καλλιτεχνική ομάδα «Στάθμη», η οποία δημιουργήθηκε το 1949.
1952 Πανελλήνια Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης. 1952–57 Ταξιδεύει συχνά στην Πελοπόννησο και στα ελληνικά νησιά.
1955-59 Αφαιρετικές τάσεις – δομημένοι χώροι.
1955 Biennale Αλεξάνδρειας, Αίγυπτος. 1957 Δέχεται στην Αθήνα το την επίσκεψη του Herbert Mayer της World House Galleries και καταλήγουν σε συμβόλαιο συνεργασίας. Παντρεύεται τη Ζωή Μαργαρίτη. Φιλοτεχνεί την αφίσα για το πρόγραμμα των Καλλιτεχνικών Εορτών Θεσσαλονίκης. Biennale Sao Paulo, Βραζιλία. Πανελλήνια Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης.
1958 Με το έργο του Αναφιώτικα συμμετέχει, ανάμεσα στα πέντε έργα που εκπροσωπούν την Ελλάδα, στο διεθνή διαγωνισμό για την Βραβείο Guggenheim στη Νέα Υόρκη. Οι άλλοι τέσσερεις καλλιτέχνες είναι οι: Γιώργος Γουναρόπουλος, Σπύρος βασιλείου, Γιάννης Μηταράκης, Παναγιώτης Τέτσης. Ο Γουναρόπουλος κερδίζει το βραβείο για την Ελλάδα. 1959-64 Χειρονομιακές γραφές – Μικτή τεχνική, collages. Tachisme, informel.
1959 Πρώτη ατομική έκθεση στην Αμερική. – World House Galleries, Νέα Υόρκη. Συμμετέχει στους 8 έλληνες καλλιτέχνες, που επιλέγονται για μια αντιπροσωπευτική παρουσίαση της ελληνικής τέχνης σε διάφορες πόλεις της Αμερικής. Μέσω του φίλου του καθηγητή Μιχάλη Τόμπρου γνωρίζει το έργο του ιάπωνα γλύπτη Isamu Noguchi.
1960 Με άλλους καλλιτέχνες εκπροσωπεί την Ελλάδα στην 30η Biennale της Βενετίας, όπου αποσπά, από κοινού με τον Ιταλό, Antonio Music, το Βραβείο UNESCO. Στη Βενετία γνώρισε καλλιτέχνες, όπως τον Αργεντινό Emilio Pettoruti, τον Ιταλό Emilio Vedova και τους Ισπανούς Lucio Munoz και Luis Feito. Το Βραβείο αυτό δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη διεθνή σταδιοδρομία του Γιάννη Σπυρόπουλου. Η πρώτη ατομική έκθεση του Σπυρόπουλου στην αίθουσα της Μακεδονικής καλλιτεχνικής εταιρείας «Τέχνη» στη Θεσσαλονίκη.
1961 Κατά την παραμονή του στην Αγγλία γνωρίζει και επισκέπτεται στα εργαστήριά τους, τους γλύπτες Henry Moore, Lynn Chadwick και Eduardo Paolozzi. Στην ατομική του έκθεση της Kursaal του Μορφωτικού Κέντρου της Οστάνδης στο Βέλγιο, του απονέμεται το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης. World House Galleries, Νέα Υόρκη,(ατομική έκθεση). Molton Art Gallery, Λονδίνο, (ατομική έκθεση). Galleria Gian Ferrari, Μιλάνο,(ατομική έκθεση). Διεθνής Έκθεση Χαρακτικής, Σαρδηνία. Διεθνής Έκθεση Ζωγραφικής, Wolframs – Eschenbock, Γερμανία. Διεθνής Έκθεση Χαρακτικής, Λιουμπλιάνα, Γιουγκοσλαβία. Carnegie International of Art, Πίτσμπουργκ.
1962 Εκδίδεται η μονογραφία του Σπυρόπουλου, η οποία αποτελεί την πρώτη σοβαρή και ολοκληρωμένη προσέγγιση του έργου του για την εποχή εκείνη. Portland Art museum, Πόρτλαντ, Όρεγκον,(ατομική έκθεση). Roswell Museum and Art Center, Νέο Μεξικό,(ατομική έκθεση). Neue Galerie Im Kunstlerhaus, Μόναχο,(ατομική έκθεση) Institute of Art History, Μάιντς, Γερμανία,(ατομική έκθεση). Krannert Art Museum, Πανεπιστήμιο του Illinois, Ουρμπάνα, ΗΠΑ, (ατομική έκθεση). Η Ζωγραφική του Εικοστού Αιώνα, Διεθνής Έκθεση Τέχνης στο Bezalel National Museum, Ιερουσαλήμ. Διεθνής Έκθεση Χαρακτικής στο Cincinnati Art Museum, Οχάιο.
1963 Ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη με την ευκαιρία της ατομικής του έκθεσης στην World House Galleries. Jerrold Morris International Gallery, Τορόντο, (ατομική έκθεση). World House Galleries, Νέα Υόρκη (ατομική έκθεση). Theater der Stadt Lünen, Westphalia, Γερμανία (ατομική έκθεση). International of Art, Riverside Museum, Νέα Υόρκη.
1964-80 Κλασσική Αφαίρεση Σπυρόπουλου. Εξέλιξη χειρονομίας και συμβολικοί Γραφισμοί. Έμφαση στην επεξεργασία της ζωγραφικής επιφάνειας με διάφορα υλικά.
1964 Σημαντική θεωρείται η συμμετοχή του στα Documenta III, Kassel, Γερμανία. Sheafer Art Gallery, Grimmel College,Αϊόβα, ΗΠΑ(ατομική έκθεση). Fränkische Galerie der Stadt Nürnberg,Γερμανία,(ατομική έκθεση). Gallerie de Deux Mondes, TWA Flight Center, J.F.Kennedy Airport,Νέα Υόρκη,(ατομική έκθεση). Frankfurter Kunstkabinett, Φραγκφούρτη, (ατομική έκθεση). Palais de Beaux Arts, Βρυξέλλες, (ατομική έκθεση). Carnegie International of Art,Πίτσμπουργκ.
1965 David Jones Art Gallery,Σίνδεϋ,(ατομική έκθεση). Galerie Arnaud, Παρίσι,(ατομική έκθεση). Περιοδεύουσα έκθεση με τίτλο Αυθορμητισμός στην Τέχνη στην Αμερική – οργάνωση American Federation of Arts.
1966 Τον Ιανουάριο του απονέμεται ο Ταξιάρχης του Βασιλικού Τάγματος του Φοίνικα. The Israel National Museum, Ιερουσαλήμ, Ισραήλ, (ατομική έκθεση).
1967 Τον Φεβρουάριο πραγματοποιείται η πρώτη τηλεοπτική παρουσίαση του έργου του. Αίθουσα Τέχνης Χίλτον, Λευκωσία, Κύπρος. Οργάνωση: Εθνική Κυβέρνηση της Κύπρου. 1968 Αίθουσα τέχνης Χίλτον. Οργάνωση Εταιρεία Τσιμέντων Όλυμπος, Ηρακλής, Αθήνα (έκθεση με τα έργα που έφτιαξε για το ημερολόγιο εκείνης της χρονιάς). David Jones Art Gallery,Σίνδεϋ,(ατομική έκθεση). Διεθνής έκθεση ζωγραφικής, Toronto Art Gallery, Καναδάς.
1969 Σημαντικό γεγονός αποτελεί η ατομική του έκθεση στην National Collection of Fine Arts of the Smithsonian Institution, Washington, D.C., Αμερική.
1971 David Jones Art Gallery,Σίνδεϋ,(ατομική έκθεση). Triennale Διεθνούς Τέχνης, Νέο Δελχί, Ινδίες.
1975 Documenta Sammlung, Kunstverein, Kassel, Γερμανία.
1976 Το Δεκέμβριο εγκαθίσταται στο σπίτι του στην Εκάλη, Φαίδρας 5, που αποτελεί την πραγματοποίηση του ονείρου του, για τη δημιουργία ενός χώρου που να λειτουργεί σαν σπίτι, εργαστήριο και Μουσείο ταυτόχρονα. Διατηρεί φιλικές σχέσεις με τους γλύπτες: Γιώργο Ζογγολόπουλο, Αχιλλέα Απέργη, Γιάννη Παρμακέλη και Θόδωρο Παπαδημητρίου. Επίσης στενός του φίλος υπήρξε ο χαράκτης Δημήτρης Γιαννουκάκης.
1978 Από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης του απονεμήθηκε το βραβείο Gottfried von Herder. 1980-87 Καταστάλαγμα του πλασίματος της ζωγραφικής επιφάνειας. Κατάκτηση και εξέλιξη της μικτής τεχνικής (υφάσματα, τσουβάλια, εφημερίδες), σε μια τονική ολιγοχρωμία. 1986 Η τελευταία ατομική έκθεση του Σπυρόπουλου οργανώνεται από την Γκαλερί Νέες Μορφές με την έκδοση Λευκώματος Χαρακτικών του. Στις 25 Νοέμβριου μεταδίδεται σχετικό αφιέρωμα στην εκπομπή «Παρασκήνιο».
1987 Είναι η τελευταία χρονιά που συνεχίζει να δημιουργεί. Παρουσίαση του Λευκώματος Χαρακτικών: Γκαλερί Δίασπρο, Λευκωσία, Γκαλερί Ειρμός, Θεσσαλονίκη, Γκαλερί Πρίσμα, Ρόδος.
1989 Ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας εκδίδει βιβλίο με τίτλο «Γιάννης Σπυρόπουλος», με επιστημονική ανάλυση όλης της εξέλιξης του έργου του Σπυρόπουλου, από την κριτικό τέχνης Έφη Στρούζα.
1990 Στις 18 Μαίου το βράδυ πέθανε ο Γιάννης Σπυρόπουλος, στο σπίτι του. Τον Νοέμβριο συστάθηκε το Ίδρυμα Γιάννη και Ζωής Σπυροπούλου, το οποίο στεγάζεται στο σπίτι – μουσείο της Εκάλης. Το Ίδρυμα έχει σκοπό τη συγκέντρωση, μελέτη, παρουσίαση και αξιοποίηση του ζωγραφικού έργου του Γιάννη Σπυρόπουλου, την ενίσχυση ταλαντούχων νέων ζωγράφων με τη θέσπιση ετήσιου διαγωνισμού στη μνήμη του καλλιτέχνη, την προβολή του έργου του με κάθε πολιτιστικό μέσον.