Η ιστορία της πορσελάνης από την αρχαία Κίνα στην Ευρώπη.

Η ιστορία της πορσελάνης από την αρχαία Κίνα στην Ευρώπη.

Η πορσελάνη είναι λεπτός λευκός πηλός που αποτελείται από συνδυασμό κεραμικών στοιχείων. Υπάρχει όμως μια ουσία που περιέχει η πορσελάνη και είναι το ορυκτό καολίνη. Η καολίνη περιέχει διάφορες ποσότητες μετάλλων, όπως αλκαλιμέταλλο και αλουμίνιο, μεταξύ άλλων υλικών. Υπάρχουν πολλά πράγματα που ξεχωρίζουν την πορσελάνη από όλους τους άλλους αργίλους, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι έχει ένα βαθύ λευκό χρώμα που είναι σχεδόν ημιδιαφανές, επιπλέον, είναι πολύ σκληρό. Η πορσελάνη είναι γνωστό ότι έχει «ποιότητα που μοιάζει με πάστα».

Είναι ένα τελείως διαφορετικό υλικό στην επεξεργασία του, έχοντας σχεδόν ελαστική υφή. Η πορσελάνη ψήνεται σε πολύ υψηλή θερμοκρασία, περίπου το μέγιστο στους 1.400 βαθμούς Κελσίου. Η πορσελάνη γίνεται υαλώδης όταν ψήνεται, πράγμα που σημαίνει ότι έχει μια εμφάνιση σχεδόν γυάλινη.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ πορσελάνης και λεπτής πορσελάνης (China);
Η πορσελάνη και η λεπτή πορσελάνη (fine china) έχουν πολλές από τις ίδιες ιδιότητες – και οι δύο είναι πορώδεις και υαλώδεις – αλλά είναι η διαδικασία ψησίματος που τις διαφοροποιεί. Η πορσελάνη ψήνεται σε υψηλότερη θερμοκρασία και η λεπτή πορσελάνη είναι πιο μαλακή στην υφή και ψήνεται σε χαμηλότερη θερμοκρασία, περίπου στους 1.200 βαθμούς Κελσίου. Η πορσελάνη είναι επίσης πιο ανθεκτική.
Η οστική πορσελάνη (Bone China) είναι τελείως διαφορετική και συχνά κατασκευάζεται από αλεσμένο οστό αγελάδας και στη συνέχεια αναμιγνύεται είτε με σφαιρικό άργιλο (ιζηματογενής άργιλος που περιέχει καολίνη) είτε με καολίνη.

Η ανακάλυψη της πορσελάνης.
Η πορσελάνη λέγεται ότι χρονολογείται πάνω από 2.000 χρόνια και μερικά από τα πρώτα στοιχεία από κομμάτια πορσελάνης έχουν εντοπιστεί στην Ανατολική Δυναστεία Χαν στην Κίνα. Έως τότε, το Celadon, το διάσημο πράσινο λούστρο από νεφρίτη (jade) της Κίνας που βρισκόταν συχνά στην πορσελάνη, ήταν πολύ δημοφιλές. Την ανατολική δυναστεία Χαν (206 π.Χ. – 220 μ.Χ.) ακολούθησε η δυναστεία των Τανγκ (618–907 μ.Χ.) και ήρθε η άνοδος της δημοτικότητας στην τέχνη της κατανάλωσης τσαγιού. Τα κεραμικά είδη, συμπεριλαμβανομένων των φλυτζανιών τσαγιού, φέρονταν σε όλο τον βόρειο δρόμο του μεταξιού, ο οποίος εκτεινόταν από το Xian και μέχρι τον διάδρομο Hexi. Μία από τις πιο διάσημες περιοχές της Κίνας στην παραγωγή πορσελάνης ήταν η επαρχία Jiangxi, λόγω του πλούσιου αποθέματος καολίνης. Η καολίνη στην πραγματικότητα πήρε το όνομά της από αυτήν την περιοχή και μεταφράζεται περίπου ως «ψηλός λόφος».

Πώς χρησιμοποιήθηκε αρχικά η πορσελάνη;
Εκτός από την χρήση για φλυτζάνια τσαγιού στη δυναστεία Tang, τα πιάτα ήταν μια κοινή χρήση για πορσελάνη. Μια άλλη τεράστια χρήση πορσελάνης ήταν για τη δημιουργία όμορφων αγαλμάτων. Η Materials World έγραψε πώς «η Κίνα ελέγχει στενά τον εφοδιασμό πορσελάνης προς την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική», αλλά όλα αυτά άλλαξαν όταν οι Ολλανδοί «κατέλαβαν ένα πορτογαλικό φορτηγό πλοίο που έφερε χιλιάδες κομμάτια πορσελάνης». Έφεραν τα κομμάτια πίσω στην Ευρώπη και πωλήθηκαν σε δημοπρασίες. Από αυτήν την ανακάλυψη οι Ευρωπαίοι αγγειοπλάστες άρχισαν να προσπαθούν να δημιουργήσουν τη δική τους πορσελάνη, καθώς ο πηλός μπορούσε να βρεθεί τόσο εύκολα έξω από την Ασία. Ήταν ο Γερμανός φυσικός Ehrenfried Walther von Tschirnhaus που τελικά έλυσε το γρίφο,το 1704. Για πολλά χρόνια η πορσελάνη ήταν ακόμα σπάνια και πολύτιμη. Μόνο το 1771, όταν δημοσιεύτηκε το βιβλίο L’art de la Porcelaine, το μυστικό της σύνθεσης αποκαλύφθηκε. Στη συνέχεια, τα εργοστάσια πορσελάνης ξεπήδησαν σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου εργοστασίου Meissen στη Γερμανία, το οποίο είναι ακόμα ανοιχτό μέχρι σήμερα.

Inter Art